Περνά με βία και γύρω της τα θύματα
Μετράει τα βήματα κι ούτε που την προσέχουν
Γραμμένα για αυτήν χιλιάδες είναι ποιήματα
Λίγοι τρελοί να τα διαβάσουν μόνο αντέχουν
Είναι η πνοή της πόλης
Το καυσαέριό της
Σιωπή στο πρόσωπο της
Είναι η θέα των τρελών
Έλα που δεν θα τολμήσω
Να σε πιω , να σκοτωθώ
Έλα που δεν θα γυρίσω πίσω
Δεν θα γυρίσω πίσω
Τι κι αν με πρόδωσαν ξανά τα δυο σου χειλή
Σαν εθισμένος για την γεύση τους διψώ
Είμαι καμμένη γη και αν δεν ανατείλει
Πνίξε με με βροχή ξανά να δροσιστώ
Τον ίδιο τον εαυτό της
Είχε μισήσει πρώτη
Δεν σου χουν πει ότι
Είναι η θέα των τρελών ;
Έλα που δεν θα τολμήσω
Να σε πιω , να σκοτωθώ
Έλα που δεν θα γυρίσω πίσω
Δεν θα γυρίσω πίσω
Με θέλει γονατισμένο και ηττημένο
Στο σκοτάδι
Γονατισμένο και ηττημένο
Στο σκοτάδι
Με θέλει γονατισμένο και ηττημένο
Στο σκοτάδι
Γονατισμένο και ηττημένο
Στο σκοτάδι