Biraz insiyatif, biraz insaf, söz meclisten içeri mızrak
İçine atma duyguların infilak ediyor, yara verebilir hızla
İnsanı ıslah eder hüsam veya bıçak gibi keskin mısra
Bana korkularım tırsak asla timsahlara vermem fırsat
Araba, para, güzel kızlar beklentiniz hayli ironik
Tanıyamadığı hayata kısrak çocuklar ölüm onlara pek sembolik
Mezar ısrar ediyorken sızlar içim bedenim vermez seratonin
Dünya seremoni, yaşam alegori, bu da tek kişilik senfoni
Beyin ölümün gerçekleşmeden tavsiyem mutlaka oku
Sana emir erliği yakışmıyor, sürüden ayrıl ve kurtla kanka ol
Girdiğin kaosik değil hiç korkma gelecekten ileri git dokun
Bire bin veriyor popüler bokun, içindesin gör atlat şoku
Ertelemek, bir nevi dertleri perdelemek, zor olan tekrar denemek
Büyük ölçüde kelebeksin kısa ömrünü hapsetmiş
Yıkılmak alışılmış gelenek, ruhunu veren her şeye der evet
Sat kendini sat bu para demek, as geçmişi tak maskeni geç
Sana keder mi kalan?
Gün akşama dönerken, hayatına söverken, giderken
Sonuna kadar mı yalan?
Ateşin sönerken, dostların terk ederken, kal yekten
Sana keder mi kalan?
Gün akşama dönerken, hayatına söverken, giderken
Sonuna kadar mı yalan?
Ateşin sönerken, dostların terk ederken, kal yekten
Yalnızken mutlu, kalabalıkta kim müsterih?
Mevsimim bulutlu, ruh kılavuzu gece üstelik
Çarpışma kırar burnunu sert gerçeklik düzlemi
Sonuna bakma yürü buraları bulabileceğin en düz zemin
Bir münzevi terkedilmiş şehir aklın kaybolmada koca kalbim nehir
Yaşamayı bocalayarak öğrendim ama kendi kendimin aleyhindeyim
Geçmişi fısıldıyor kulaklarıma bu eski teyp
Ne fark eder meczup veya bu dünyadan giderken olsan külhanbeyi
Kır kalbimi parçaları sakla, yalnızlığı onlarla hesapla
Gerçeğe sırtını döndün kaybolan her maddeye verdin mana
Sadeleştikçe anlam kazanırsın ve uzaklaşır belalar
Değişmedikçe doğrular yanlış olur üzerine yıkılır dağlar
Ateşti köz oldu hırsın, yanardağların kül olma vakti
Buz gibiydin ama suya döndün uyumladın her şeyi iyi dönüştün aksi
Kalmışken eksik, geleceğin ise muamma hiç olmadan eskiz
Sen olur musun hiç yanlışları düzeltmedikçe doğruları bilemezsin
Sana keder mi kalan?
Gün akşama dönerken, hayatına söverken, giderken
Sonuna kadar mı yalan?
Ateşin sönerken, dostların terk ederken, kal yekten
Sana keder mi kalan?
Gün akşama dönerken, hayatına söverken, giderken
Sonuna kadar mı yalan?
Ateşin sönerken, dostların terk ederken, kal yekten
Allâme - Keder Lyrics
Allâme - Keder Lyrics
Official
We currently do not have these lyrics.
If you would like to submit them, please use the form below.
We currently do not have these lyrics.
If you would like to submit them, please use the form below.
Biraz insiyatif, biraz insaf, söz meclisten içeri mızrak
İçine atma duyguların infilak ediyor, yara verebilir hızla
İnsanı ıslah eder hüsam veya bıçak gibi keskin mısra
Bana korkularım tırsak asla timsahlara vermem fırsat
Araba, para, güzel kızlar beklentiniz hayli ironik
Tanıyamadığı hayata kısrak çocuklar ölüm onlara pek sembolik
Mezar ısrar ediyorken sızlar içim bedenim vermez seratonin
Dünya seremoni, yaşam alegori, bu da tek kişilik senfoni
Beyin ölümün gerçekleşmeden tavsiyem mutlaka oku
Sana emir erliği yakışmıyor, sürüden ayrıl ve kurtla kanka ol
Girdiğin kaosik değil hiç korkma gelecekten ileri git dokun
Bire bin veriyor popüler bokun, içindesin gör atlat şoku
Ertelemek, bir nevi dertleri perdelemek, zor olan tekrar denemek
Büyük ölçüde kelebeksin kısa ömrünü hapsetmiş
Yıkılmak alışılmış gelenek, ruhunu veren her şeye der evet
Sat kendini sat bu para demek, as geçmişi tak maskeni geç
Sana keder mi kalan?
Gün akşama dönerken, hayatına söverken, giderken
Sonuna kadar mı yalan?
Ateşin sönerken, dostların terk ederken, kal yekten
Sana keder mi kalan?
Gün akşama dönerken, hayatına söverken, giderken
Sonuna kadar mı yalan?
Ateşin sönerken, dostların terk ederken, kal yekten
Yalnızken mutlu, kalabalıkta kim müsterih?
Mevsimim bulutlu, ruh kılavuzu gece üstelik
Çarpışma kırar burnunu sert gerçeklik düzlemi
Sonuna bakma yürü buraları bulabileceğin en düz zemin
Bir münzevi terkedilmiş şehir aklın kaybolmada koca kalbim nehir
Yaşamayı bocalayarak öğrendim ama kendi kendimin aleyhindeyim
Geçmişi fısıldıyor kulaklarıma bu eski teyp
Ne fark eder meczup veya bu dünyadan giderken olsan külhanbeyi
Kır kalbimi parçaları sakla, yalnızlığı onlarla hesapla
Gerçeğe sırtını döndün kaybolan her maddeye verdin mana
Sadeleştikçe anlam kazanırsın ve uzaklaşır belalar
Değişmedikçe doğrular yanlış olur üzerine yıkılır dağlar
Ateşti köz oldu hırsın, yanardağların kül olma vakti
Buz gibiydin ama suya döndün uyumladın her şeyi iyi dönüştün aksi
Kalmışken eksik, geleceğin ise muamma hiç olmadan eskiz
Sen olur musun hiç yanlışları düzeltmedikçe doğruları bilemezsin
Sana keder mi kalan?
Gün akşama dönerken, hayatına söverken, giderken
Sonuna kadar mı yalan?
Ateşin sönerken, dostların terk ederken, kal yekten
Sana keder mi kalan?
Gün akşama dönerken, hayatına söverken, giderken
Sonuna kadar mı yalan?
Ateşin sönerken, dostların terk ederken, kal yekten
İçine atma duyguların infilak ediyor, yara verebilir hızla
İnsanı ıslah eder hüsam veya bıçak gibi keskin mısra
Bana korkularım tırsak asla timsahlara vermem fırsat
Araba, para, güzel kızlar beklentiniz hayli ironik
Tanıyamadığı hayata kısrak çocuklar ölüm onlara pek sembolik
Mezar ısrar ediyorken sızlar içim bedenim vermez seratonin
Dünya seremoni, yaşam alegori, bu da tek kişilik senfoni
Beyin ölümün gerçekleşmeden tavsiyem mutlaka oku
Sana emir erliği yakışmıyor, sürüden ayrıl ve kurtla kanka ol
Girdiğin kaosik değil hiç korkma gelecekten ileri git dokun
Bire bin veriyor popüler bokun, içindesin gör atlat şoku
Ertelemek, bir nevi dertleri perdelemek, zor olan tekrar denemek
Büyük ölçüde kelebeksin kısa ömrünü hapsetmiş
Yıkılmak alışılmış gelenek, ruhunu veren her şeye der evet
Sat kendini sat bu para demek, as geçmişi tak maskeni geç
Sana keder mi kalan?
Gün akşama dönerken, hayatına söverken, giderken
Sonuna kadar mı yalan?
Ateşin sönerken, dostların terk ederken, kal yekten
Sana keder mi kalan?
Gün akşama dönerken, hayatına söverken, giderken
Sonuna kadar mı yalan?
Ateşin sönerken, dostların terk ederken, kal yekten
Yalnızken mutlu, kalabalıkta kim müsterih?
Mevsimim bulutlu, ruh kılavuzu gece üstelik
Çarpışma kırar burnunu sert gerçeklik düzlemi
Sonuna bakma yürü buraları bulabileceğin en düz zemin
Bir münzevi terkedilmiş şehir aklın kaybolmada koca kalbim nehir
Yaşamayı bocalayarak öğrendim ama kendi kendimin aleyhindeyim
Geçmişi fısıldıyor kulaklarıma bu eski teyp
Ne fark eder meczup veya bu dünyadan giderken olsan külhanbeyi
Kır kalbimi parçaları sakla, yalnızlığı onlarla hesapla
Gerçeğe sırtını döndün kaybolan her maddeye verdin mana
Sadeleştikçe anlam kazanırsın ve uzaklaşır belalar
Değişmedikçe doğrular yanlış olur üzerine yıkılır dağlar
Ateşti köz oldu hırsın, yanardağların kül olma vakti
Buz gibiydin ama suya döndün uyumladın her şeyi iyi dönüştün aksi
Kalmışken eksik, geleceğin ise muamma hiç olmadan eskiz
Sen olur musun hiç yanlışları düzeltmedikçe doğruları bilemezsin
Sana keder mi kalan?
Gün akşama dönerken, hayatına söverken, giderken
Sonuna kadar mı yalan?
Ateşin sönerken, dostların terk ederken, kal yekten
Sana keder mi kalan?
Gün akşama dönerken, hayatına söverken, giderken
Sonuna kadar mı yalan?
Ateşin sönerken, dostların terk ederken, kal yekten