Ρουφιανοι ανοχης
Μιας νεας εποχης
Εξωκοινοβουλευτικης κατοχης
Ολικης καταστολης
Σιωπαζουν καθε ελπιδα
Κανουν το εγω τους ασπιδα
Σπερνουν πανικο
Σε καθε βημα
Για τα πολιτικα τους παιχνιδια
Μπας και κρυψουν την αληθεια
Μια υποχθονια συνωμοσια
Να μην εχουμε oλοι maς στον ηλιο μοιρα
Πεσαν σαν ορνια να φανε τις ψυχες μας
Στο βωμο του ψευδους
Ολα θυσιαζονται στο ονομα του κερδους
Χολη, αλατι στην πληγη
Ο νους μου δεν χωραει
Το μαρτυριο που χει 'ρθει
Ολα για το τιποτα
Για ξεφτισμενες ελπιδες
Στο προσωπο βαθια
Χαραγμενες οι ρυτιδες
Αθταπατη ακομα κι η ελπιδα
Στο βιβλιο της ζωης μου
Αλλαζω μια σελιδα
Πεσαν σαν ορνια να φανε τις ψυχες μας
Οι μητροπολεις και ολα τα κελια
Δεν με βαστουν
Δεν σας θελω αλλο πια!
Τις υποσχεσεις, την υποκρισια, την θυσια
Μου φαινονται ολα
Τοσο μα τοσο γελοια
Δεν ειναι καθολου αστειο
Και ας γελουν τα ορνια
Το σφυριγμα του μαστιγιου
Του ολικου μαρτυριου
Και οποιος γελασε μ'αυτο
Θα'ρθει και η στιγμη του
Που θα τον προδωσει η δυναμη του