Merhaba
Ben Baran
Bu şarkıda biraz
Kendimi tanıtı'cam
Korkak bi' çocuktum tam 20 yaşına kadar
Travmaların onca günce sayfasında kanıtı var
Nefret ettim olduğum çocuktan, yüklendim ağır
Hâlâ affetmedim, affedemem cesur olana kadar
Tiksindiriyor beni yavaşça dönüştüğüm adam
Sarılamadım ona, ölümden korktum dedi babam
Ne kadar aptalmış bu çocuk oysa zeki sanılan
Korkma bitecek aptallığın bu şarkı bittiği an
Sildim on yedimde gözyaşlarını annemin
Ben de ağladım, ilk defa şuuru kaybedip
Sanmıştım artık kendimi kendimden daha emin
Fark etmemişim bu mevzu sandığımdan derin
Geçti birkaç ay alıştım öyle yaşamaya
Anladım ki kandırdım kendimi basbaya
Tam yapıştı derken anksiyete boğazıma
Bir nilüfer dokundu şu ıssız ruhuma
Huzurlu hissetmiştim hayatımda ilk defa
Seninle güvendeydi içimdeki çocuk da
Sana en derindeki sırlarımı anlattığımda
Yer kalmamıştı içimde hiçbi' korkuya
Bulduğum bir şifaydı dudaklarında
Sakinleşirdi dünya bana sarıldığında
Sözlerinle ruhumu sarmalayınca
Gitmeyeceğini düşündüm yanımdan asla
Sonra kanıtladım kendime bir daha
Nefret ettiğim çocuktan gayrı değildim hala
Beni bıraktığında, sana çok kızdım ama
Aslında kızgınlığım dönüştüğüm canavara
Tekrar sarmaya başladı anksiyete beynimi
Artık durduramaz oldum gece gelen krizleri
Anlamıyorum nasıl bunca severken seni
20 senedir ben hiç sevmedim kendimi
O kahve gözlerinden düştüğünde itibar
Aldığım hiçbi' karardan edemezdim iftihar
Son birkaç aydır tüketti beni peşimde intizar
Bu yüzden bu şarkı bittiği an, edi'cem intihar