is thuis dan niets meer dan een grote hoop stenen is tijd dan niets meer dan een klok aan de wand hij kijkt op ons neer, de kraan lekt zijn tranen en het tocht uit de haard, het tocht waar het vuur heeft gebrand wat een prachtig verhaal kan dit huis ons vertellen van ons leven hier samen, maar de muren zijn stom de spiegel laat zien hoe het ook had gekund maar het is niet te redden, nee je keert het niet om want jij weet en ik weet het einde is gekomen jij weet en ik weet het is nu voorbij jij weet en ik weet het valt niet te voorkomen de ventilator schudt zijn hoofd, kijkend naar jou en mij de stilte neemt over, neemt bezit van de kamer de leegte en wij, drie is teveel dit oude huis kende betere tijden maar de tijd deed zijn werk en liet weinig heel want jij weet en ik weet het einde is gekomen jij weet en ik weet het is nu voorbij jij weet en ik weet het valt niet te voorkomen jij en ik, we weten niet waarom, weten we echt niet waarom