Olim in agris, labor et sudor
Normae absurdae, pressura maior
Rusticus clamat, "Satis est dolor!"
"Cur nos premunt, haec insana furor?"
Sed rusticus fortis, non cedit malis
In terra manet, sperat in astris
"Vita nostra," inquit, "non est in palis
Sed in segete et in animis validis."
Burocratia nos strangulat
Sed spes in corde, non evacuat
Per arva, per silvas, labor continuat
Rusticus somnium, non relinquat
"Vox Rustica" resonat per montes
Per valles, per campos, ad fontes
Labor nobis, est nostra pontes
Ad futurum, sine finis frontes
Europa, Hispania, audite nos
Non estis vos, qui datis fructus dos
Est rusticus, qui sustinet vos
Cum labore suo, et corde robustos