Artık yok gücüm, bir varoluştan
Yorma kendini, bir dağ oluşmaz
Duymam sesleri, bu sağır oluştan
Çok konuştum, hep bir daha konuşmam
Bana sakinlik lazım biraz, burnumdan çok ihtiras
Çok yoruldum, durdum
Ezberden sevmişim insanları, tek başımayken dedim hep kurtuldum
Oynadım bir kumar, gözlerimde duman
Boşluktum, yerini doldurdum.
Huzur oldu tek duam, kendimi bulduğum an
Mutluymuşum, toz kondurdum.
Içimde kaldı bu sözler, ikiyle çarplır mı ki bu yüzler
Kimseye ihtiyaç yok bu yüzden
Kimseye ihtiyaç yok bu yüzden
Düşünüp taşınıp atmaz, kafamdakini üşürüm orada yakmaz
Yükler dert, gözünün yaşına bakmaz hayat
Üstüme gitmek bana çok daha zarar
Yok daha zaman, yok manzaram
Dert ne zaman biter, ki dahası var
Armut pişmeden düşmüş ağzıma
Yok daha sana, yok daha sana
Kurdun hep tuzak
Her yakın çok uzak
Içerisi girdap dışarısı zindan.
Çıkamam elini uzat
Işlesin ruhumuza.
Diyemedim imdat, bu nasıl bir imtihan
Abartmaya gerek yok
Buyum ben, sözlerim kadarım
Sabah, akşam düşündüm
Kimim ben, özledim babam
Ah
Içerisi girdap dışarısı zindan.
Ah
Diyemedim imdat, bu nasıl bir imtihan