μασημένη καραμέλα με επίγευση το ψεμα
περιμενω καποιο πνεύμα για να μου δανισει αιμα
μεσα στο κενο του αληθινού παραμυθιού μου
βρέθηκε πριγκίπισσα ώστε να μου χαρίσει στέμμα
κοντρα στον αερα εκτοξεύτηκα στα αστέρια
φτιάνω διαστημόπλοιο το χτίζουμε με λάσπη πετρα
κανεις σε αυτο το κοσμο δεν μπορει να ζησει μονος του
και ας θελουν να σε κανουν ενα φύλο μεστα δέντρα
εχω ελάττωμα στα σφάλματα να εφάπτομαι στο πατωμα
οταν κατω πεφτω να ζήτω απο κεινη κράτημα
βασιλιά τα κέρδισες χάρισμα σου λαθυρα
πιρατης θα παραμείνω εχω σημάδια εγκαύματα
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ
το πλοίο μου κατέρρευσε και ξέμεινα στην ξερα
δεν αναγνωριζω έρευνα σε μια κενη γαλάζια πετρα
ελα κοψε δέντρα χτίζε κέντρα φτιάξε τρένα
δεν θα σου επιτρεψω το να συγκριθείς θνητέ με μενα
δεν μπορω να αποδεχτώ οτι θα πεσω δευτερος
αβέβαιος για το έγκλημα αλλα δηλώνω ένοχος
αναίσθητος απαίσιος μηδενικός πρόβλεψημος
συναίτερος ο εγωισμός και ο γιωργος παραμενει ανέφελος
δεν βλεπω ουρανο
μα στην ακρη του το φως
αντικρίζω ζωγραφίζω ήλιο
καπως ειναι πειστικός
στην όψη τπυ θεϊκός
στα ματια μου γλυκός
να φτασω να το αγγίξω μα ακομα περιμενψ κως
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ
να μην περιμενεις καποιος να σε σωσει
απαιτείται η πτώση
θα αναρωσεις
χωρις διαγνώσεις
καπως στρώνεις
ειναι απαραίτητο συνεχώς να μεγαλώνεις
μεγάλωνει ρευμα
βολτ ανέβα
μεστην φλέβα
κοντρα θεμα
εμαθα να καίγομαι οπως και να αλλαζω δέρμα
μα δεν εμαθα να ψεύδομαι και αυτο τιμα εμενα
πλήρωσα το τίμημα οταν επεσα στο πατωμα
μα σύρθηκα στο χωμα για να συναντήσω εσενα