भोगले जे दुःख त्याला
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
एवढे मी भोगिले की मज हसावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
एवढे मी भोगिले की मज हसावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
ठेविले आजन्म डोळे आपुले मी कोरडे
ठेविले आजन्म डोळे आपुले मी कोरडे
पण दुजांच्या आसवांनी मज भिजावे लागले
पण दुजांच्या आसवांनी मज भिजावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
लोक भेटायास आले काढत्या पायासवे
लोक भेटायास आले काढत्या पायासवे
अन अखेरी कुशल माझे मज पुसावे लागले
अन अखेरी कुशल माझे मज पुसावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
गवसला नाहीच मजला चेहरा माझा कधी
गवसला नाहीच मजला चेहरा माझा कधी
मी कशी होते मलाही आठवावे लागले
मी कशी होते मलाही आठवावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
एकदा केव्हातरी मी वचन कवितेला दिले
एकदा केव्हातरी मी वचन कवितेला दिले
राखरांगोळीस माझ्या गुणगुणावे लागले
राखरांगोळीस माझ्या गुणगुणावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
एवढे मी भोगिले की मज हसावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला
Asha Bhosle - Bhogale Je Dukkh Lyrics
Asha Bhosle - Bhogale Je Dukkh Lyrics
Official
We currently do not have these lyrics.
If you would like to submit them, please use the form below.
We currently do not have these lyrics.
If you would like to submit them, please use the form below.
भोगले जे दुःख त्याला
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
एवढे मी भोगिले की मज हसावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
एवढे मी भोगिले की मज हसावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
ठेविले आजन्म डोळे आपुले मी कोरडे
ठेविले आजन्म डोळे आपुले मी कोरडे
पण दुजांच्या आसवांनी मज भिजावे लागले
पण दुजांच्या आसवांनी मज भिजावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
लोक भेटायास आले काढत्या पायासवे
लोक भेटायास आले काढत्या पायासवे
अन अखेरी कुशल माझे मज पुसावे लागले
अन अखेरी कुशल माझे मज पुसावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
गवसला नाहीच मजला चेहरा माझा कधी
गवसला नाहीच मजला चेहरा माझा कधी
मी कशी होते मलाही आठवावे लागले
मी कशी होते मलाही आठवावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
एकदा केव्हातरी मी वचन कवितेला दिले
एकदा केव्हातरी मी वचन कवितेला दिले
राखरांगोळीस माझ्या गुणगुणावे लागले
राखरांगोळीस माझ्या गुणगुणावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
एवढे मी भोगिले की मज हसावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
एवढे मी भोगिले की मज हसावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
एवढे मी भोगिले की मज हसावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
ठेविले आजन्म डोळे आपुले मी कोरडे
ठेविले आजन्म डोळे आपुले मी कोरडे
पण दुजांच्या आसवांनी मज भिजावे लागले
पण दुजांच्या आसवांनी मज भिजावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
लोक भेटायास आले काढत्या पायासवे
लोक भेटायास आले काढत्या पायासवे
अन अखेरी कुशल माझे मज पुसावे लागले
अन अखेरी कुशल माझे मज पुसावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
गवसला नाहीच मजला चेहरा माझा कधी
गवसला नाहीच मजला चेहरा माझा कधी
मी कशी होते मलाही आठवावे लागले
मी कशी होते मलाही आठवावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
एकदा केव्हातरी मी वचन कवितेला दिले
एकदा केव्हातरी मी वचन कवितेला दिले
राखरांगोळीस माझ्या गुणगुणावे लागले
राखरांगोळीस माझ्या गुणगुणावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
एवढे मी भोगिले की मज हसावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला
Writer: SHRIDHAR PHADKE, SURESH BHATT
Copyright: Lyrics © Royalty Network
Copyright: Lyrics © Royalty Network