Do mar pola orilla mireina pasar, na frente unha estrela, no bico un cantar. E vina tan soia na noite sin fin, que inda recei pola probe, a probe da tola. Eu, que non teáo quen rece por min. A Musa dos pobos que vin pasar eu, comesta dos lobos, comesta morreu. Os hósos son dela que vades, que vades gardar. Ai, dos que levan na frente unha estrela Ai, dos que levan no bico un cantar (Bis) Eu, que non teáo quen rece por min. A Musa dos pobos que vin pasar eu, comesta dos lobos, comesta morreu. Os hósos son dela que vades, que vades gardar. Ai, dos que levan na frente unha estrela Ai, dos que levan no bico un cantar (Bis) (Solo) Ai, dos que levan na frente unha estrela No bico un cantar Ai, dos que levan na frente unha estrela Ai, dos que levan... Ai, dos que levan... Ai, dos que levan... No bico un cantar