Seo mo mhallacht ar na mnÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂá,
'S iad a mhearaigh mÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂé 'gus rinne mo chrÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂá,
Thit mÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂé I dtus mo shaoil I ngrÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂá le spÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂéirbhe,an ÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂálainn óg
Is mheall sí lena glorthaí mÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂé.
'S í bhí sochmaí laghach gan bhróid,
'S í ba mheallachaí 's ba mhilse póg,
Bhí sÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂé cróiuil greannmhar cóir 's ní brÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂéag a bhfuil mÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂé 'rÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂá,
Gur mheall sí lena glorthaí mÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂé.
Shíl mÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂé nach raibh duine bocht ar mo dhream,
Nach raibh sa tsaol seo ach spórt is greann,
Ach faraoir tÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂá mÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂé fÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂágtha anois go fann, modhobhrÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂán bhoct liom fÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂéin,
ÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂàmheall sí lena glorthaí mÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂé.
Is iomaí oiche fhada fhuar,
A chaith mÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂé 'suirí leithe chois na gcruach,
Is a 'teacht 'na 'bhaile arís gan ghruaim le bodhrÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂánacht a' lae,
Nuair a mheall sí lena glorthaí mÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂé.
Thóg sí a seotlaí I bhfad ar shiul,
Is d'fhÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂág sí mise a' sileadh na sul,
Nar chuma liom dÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂá mbínn a' duil, lena feicÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂéail arís níos mó,
Och, mheall sí lena glorthaí mÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂé.
Nach doiligh domhsa theacht fríd a' tsaol,
O d'eÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂálaigh an ainnir ud a chrÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂáigh mo chroí,
Is d'fhÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂág sí mise lag gan bhrí 'o mo chaitheamh 's 'o mo chloí,
ÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂàmheall sí lena glorthaí mÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂé.
Ach dÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂá bhfÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂáighinn-s"a an saol seo ar mo mhian,
ScÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂéal cinnte go mbeimis óg a choích',
Nó chuirfin-se lÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂámh na cloige arís
Go dtí an t-am arbh fhiu bheith beo
Nuair a mheall sí lena glorthaí mÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂé.