Her neyse
Benim seninle olan savaşım bitti
Yüzün istediğine gülebilir artık
Benden sakındığın ilgini herkese dağıtabilirsin
Yıllar önceydi belki de
Gözlerini gördüğüm ilk an
Kokun çocukluğum, yüzün, masumluğun
Yıllar önceydi belki de
Sana tutulduğum o an
Aklım karışık, halim perişan
Yıllarca beklemiştim kalbinin kapısında
Herkesten vazgeçmiştim sana giden yolda
Şimdi tek başıma yürüyorum bomboş sokaklarda
Kalbim kırık, yüreğim paramparça
Aklıma her geldiğinde yüzümde oluşan gülümseme
Yerini çoktan bıraktı yanaklarımı ıslatan hüzünlere
Karşımda onca boşluk, ceplerim hayal kırıklığı
Ayak uçlarıma dökülüyor bütün yalnızlığım
Aklımda şimdi ne olacak, sorusu
Sensiz ne yapacağımı bile bilmiyorum
Duymaktan korkuyorum bensizliğini
Belki de artık yalnız bile değilsindir
Gece yarısıydı henüz senin için ilk dizemi yazdığımda
Hep kıskandığım kirpiklerin kapalıydı hala
Yaşadığım onca kırgınlığı bırakıp bir kenara
Sevgilim, bu seni son anlatışım insanlara