หลับเถอะนะ หลับเถอะนะ
ปิดดวงตาร้าวราน
ฉันรู้ว่าเธอเหนื่อย
รู้ว่าเธออ่อนล้า
กับปัญหาร้อยพัน
ยังมีกลางวันที่รอแสงดาว
ยังมีกลางคืนที่รอรุ่งเช้ามาเยือนใหม่
ยังมีอะไรเปลี่ยนแปลงมากมาย
เธอคงไม่พร้อมที่จะเผชิญ
หลับเถอะนะ หลับเถอะนะ
ปิดดวงตาหมองหม่น
สงสารหัวใจเถอะ
ขอให้มันหลับใหล
ไม่ต้องมาทุกข์ทน
บางทีกลางวันช่างดูเนินนาน
บางทีกลางคืนผ่านไปดูเหมือนไม่สิ้นสุด
บางทีความจริงที่รอพิสูจน์
ไม่มีใครรู้ไปจนวันตาย
บางทีในฝันเธอไม่เดียวดาย