YarÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂýndan haber yok, dÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂün bitti.
Saatler son gÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂünÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂü alÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂýp gitti.
Yeminler yaÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂþlandÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂý dudaklarda,
DÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂüÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂðÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂümlendi derken sÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂöz bitti.
Vagonlar bir dolup, bir boÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂþaldÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂý,
Kuruyan gÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂözlerim yine yaÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂþardÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂý.
SarardÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂý sÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂýrayla fotoÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂðraflar,
Ne hayatlar icimde kaldÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂý.
Unutursun icin yana yana,
Unutursun ÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂölÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂüm sana bana,
Zaman basÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂÃÂýp kanayan yarana,
Unutursun, unutursun.