Liljublóm sem að leit sólu mót
á lífsins morgni var í burtu hrifið slitið óvænt upp af sinni rót
Ekkert finnst þar síðan nema grjót
Aftanstund og örlítill þeyr
í eyra mér er hvíslað dimmum rómi:
Lætur eftir sig, það líf, sem deyr lítið skarð í hópinn, ekki meir.
Hjálpar alltaf að
Eiga í sínum hjartastað ljóselska minning ljúfa
Sorgin er ein á yfirferð
ótti af henni mannfólkinu stendur hún er bæði köld og viðsjárverð og velur ekki neina sáttagerð
Liljublóm sem að leit sólu mót
á lífsins morgni var í burtu hrifið slitið óvænt upp af sinni rót
Ekkert finnst þar síðan nema grjót
Hjálpar alltaf að
Eiga í sínum hjartastað ljóselska minning ljúfa