A cantarò par tè, una canzòn acsé, par dirt che t'cì la dòna dla mi vita
Tè t'am piés un mont, nenc se lé piò bòna la tu amiga
Quand che t'am guerd acsé, a mè um s'adrèzza e pél
E u m'arbòll igniquéll, la mosa da gatàza e un bél surìs stampé in t'nà béla fàza?
E parfòm dla tu pèll, um fa d'avdér all stèl, e càl do tètt ch'à lé, al pé fati apòsta par mè
Mè sta nòt a voi durmìr a lé
A cantarò par tè, una canzon parché, tat scìd tòt al matèn d'acànt a mè
La faza strufagnéda e quand c'tat lìv tcì tota spintacéda
Tè cun semplicité, dal vòlt t'armést a lè, a strichét di bògn d'adnenz a e spéc
O a farti la ceretta, osta ac mél che la farébb in tlà malétta
Nò tòt i dé a bravèèn, mo in fond a s'avlén un gran bèn
Un mont ad c'al discussiòn par dì chi clà rasòn, a sén propri dù quaiòn
A cantarò par tè, una canzòn ad còr, parché stasera a spir che a farén l'amòr
Dai strécum fòrt tabàca, che ad la tu pél a voi sintì l'udòr
E besùm in tla bocca che di tu bés a voi sintì e savòr
Am la dét la pàtaca, o avègna da cantér incora dagl'òr